خشونت علیه یک زن این روزها از جایی شروع میشود که مردش مجبور است در سرمای استخوان سوز شبهای سرد پاییز تا نیمه شب کنار بساط در خیابان بایستد تا شاید یک کیلو پرتقال بیش تر، یک جفت دمپایی بیشتر، یکدست لباس بیشتر یا .... بفروشد بعد خسته و کوفته و سرمازده به خانه بر میگردد

 خشونت اینجاست که سرمای سوزان خیابان در قلب زن مینشیند آن وقت است که مردِ خستهِ بیچاره خر و پف میکند و زن ریز ریز در تنهایی اش برای امید رنگ باخته اش اشک می ریزد هر روز تنها تر و دلمرده تر...قضیه وقتی دردناک تر میشود که زن وسط اشک هایش به این فکر میکند که بیشتر برای احساس مجروحش گریه کند یا غصه نان فردا...
و این قصه هر روز زنانی است که دوشادوش مردانشان شیفت های اضافه، ساعت های اضافی بیشمار، تعطیلات غیر تعطیل ! ، یک دور بیشتر برای زدن یک مسافر بیشتر و... را سپری میکنند اما دیده نمی شوند، خستگی  روحشان به حساب نمی آید آنها هم  سخت مورد خشونت قرار میگیرند اما به طرز بی رحمانه ای جزو آمار ها به حساب نمیایند!
 حالا تفریح و مسافرت و غیره پیشکش، آنها در آرزوی همین دلخوشی های کوچک اما عمیق، بیصدا جان میدهند...